Onzichtbare rotziekte
Ik ben wel een klein beetje trots. Maar het voelt ook een beetje vreemd.
Enorm groot sta ik op de foto, samen met mijn dochter in de krant. Een oudere lotgenote, die mijn columns leest, had via via de Leeuwarder Courant getipt. Ik kreeg daarna de vraag om mee te doen aan een interview. Een vraag die ik eerder in mijn leven gewoon vriendelijk had afgewezen. Ik blijf liever wat achter de schermen staan. Je weet tenslotte maar nooit.
Een ziekte, een onvervulde kinderwens. Beide doen ontzettend veel pijn en hebben grote impact op het leven. En niet te vergeten, die van je partner. Ik begin steeds meer vrouwen met endometriose te leren kennen. Ik ontmoet hen via allerlei wegen, maar geen van deze vrouwen heeft een zichtbare label 'endometriose'. Of zie je gebukt rondlopen vanwege pijn in hun buik. Stuk voor stuk levenslustige vrouwen, met dromen en wensen. En ik ken ook vrouwen zonder deze ziekte, die rondlopen met een onvervulde kinderwens. Door al dan niet bekende oorzaken. Krachtige vrouwen die genieten van het leven, maar ook een droom koesteren.
Ja, voor al deze lieve vrouwen, maar ook onbekende lotgenoten, heb ik de stap genomen.
Er mag, en moet misschien ook wel, meer bekendheid komen over zo'n ziekte.
Over de impact van endometriose op veel facetten van het leven, over het rondlopen met een onvervulde kinderwens.
Over hoe iets wat onzichtbaar is, er wel degelijk kan zijn.Begrip & Erkenning.
Over hoe pijn, in stilte kan uitschreeuwen.
Over hoe onbegrip, soms onbedoeld maar direct je hart raakt.
Over hoe verdriet, soms traanloos over je wangen vloeit.
Dat hebben al die vrouwen (& partners) nodig, waarbij gezondheid niet zo vanzelfsprekend is en een kinderwens soms niet (zomaar) in vervulling gaat.
Om het hele artikel te lezen: http://www.gezondheidenco.nl/endometriose-een-onzichtbare-rotziekte/
